Ṣaḥīḥ al-Bukhārī
صحيح البخاري
(80) Kitāb: Smeekbeden
(٨٠) كتاب الدعوات
Hoofdstuk (50): smeekbede wanneer men omhooggaat bij de bergweg
(٥٠) باب الدُّعَاءِ إِذَا عَلاَ عَقَبَةً
Abu Musa zei: “We waren met de profeet صلى الله عليه وسلم op reis, wanneer we omhoog gingen deden we de takbier. de profeet صلى الله عليه وسلم zei toen: ‘O mensen, doe rustig aan met julliezelf. Jullie roepen namelijk niet iemand aan die doof of afwezig is, jullie roepen een Alhorende Alziende aan.’ Toen kwam hij naar mij toe en ik zei in mezelf: ‘Laa hawla wa laa quwwata illaa billah.’ Hij zei: ‘O ‘Abdallah ibn Qays, zeg: laa hawla wa laa quwwata illaa billah, dit is namelijk een schat van de schatten van het Paradijs.’ Of hij zei: ‘Zal ik jou wijzen op een uitspraak die een schat van de schatten van het Paradijs is? Laa hawla wa laa quwwata illaa billah.’”
حَدَّثَنَا سُلَيْمَانُ بْنُ حَرْبٍ، حَدَّثَنَا حَمَّادُ بْنُ زَيْدٍ، عَنْ أَيُّوبَ، عَنْ أَبِي عُثْمَانَ، عَنْ أَبِي مُوسَى ـ رضى الله عنه ـ قَالَ كُنَّا مَعَ النَّبِيِّ صلى الله عليه وسلم فِي سَفَرٍ فَكُنَّا إِذَا عَلَوْنَا كَبَّرْنَا فَقَالَ النَّبِيُّ صلى الله عليه وسلم " أَيُّهَا النَّاسُ ارْبَعُوا عَلَى أَنْفُسِكُمْ، فَإِنَّكُمْ لاَ تَدْعُونَ أَصَمَّ وَلاَ غَائِبًا، وَلَكِنْ تَدْعُونَ سَمِيعًا بَصِيرًا ". ثُمَّ أَتَى عَلَىَّ وَأَنَا أَقُولُ فِي نَفْسِي لاَ حَوْلَ وَلاَ قُوَّةَ إِلاَّ بِاللَّهِ. فَقَالَ " يَا عَبْدَ اللَّهِ بْنَ قَيْسٍ قُلْ لاَ حَوْلَ وَلاَ قُوَّةَ إِلاَّ بِاللَّهِ فَإِنَّهَا. كَنْزٌ مِنْ كُنُوزِ الْجَنَّةِ ". أَوْ قَالَ " أَلاَ أَدُلُّكَ عَلَى كَلِمَةٍ هِيَ كَنْزٌ مِنْ كُنُوزِ الْجَنَّةِ، لاَ حَوْلَ وَلاَ قُوَّةَ إِلاَّ بِاللَّهِ ".