Overgeleverd van Abū'l-Minhāl, hij zei: “Toen Ibn Ziyād en Marwān zich in ash-Shām bevonden, en Ibn az-Zubayr zich in Mekka had opgeworpen (als leider), en de reciteurs (al-qurrāʾ) in Basra in opstand kwamen, ging ik met mijn vader naar Abū Barzah al-Aslamī. We gingen bij hem thuis naar binnen terwijl hij in de schaduw van een rieten bovenkamer zat. We gingen bij hem zitten en mijn vader probeerde een gesprek op gang te brengen, hij zei: ‘O Abū Barzah, zie jij dan niet wat er onder de mensen is gebeurd?’ Het eerste wat ik hem hoorde zeggen, was: ‘Voorwaar, ik reken het als een goede daad bij Allāh dat ik ontevreden ben over de stammen van Quraysh. O Arabieren, jullie verkeerden in een toestand die jullie zelf kennen: vernederd, arm en verdwaald. Allāh heeft jullie gered met de Islām en met Muḥammad ﷺ, totdat Hij jullie bracht tot waar jullie nu zijn. En dit wereldse leven is wat onenigheid onder jullie heeft veroorzaakt. Die ene daar in Shām, bij Allāh, hij strijdt enkel omwille van het wereldse.’”