Overgeleverd van ʿUmar ibn al-Khaṭṭāb h, hij zei: “Ik hoorde de Boodschapper van Allāh ﷺ zeggen: ‘Daden zijn slechts naar gelang de intenties, en ieder persoon krijgt slechts dat wat hij intendeerde. Wiens emigratie dus was om iets werelds te treffen of een vrouw te huwen, diens emigratie is dan omwille van datgene waarvoor hij emigreerde.’”

Overgeleverd van ʿĀʾishah, de Moeder van de Gelovigen i, dat al-Ḥārith ibn Hishām h de Boodschapper van Allāh ﷺ vroeg: “O Boodschapper van Allāh, hoe komt de Openbaring tot jou?” De Boodschapper van Allāh ﷺ zei: “Soms komt het tot mij zoals het geklingel van een bel – en dit is het zwaarste voor mij – waarna [deze toestand] van mij wordt opgeheven en ik van hem (i.e. de Engel) gevat heb wat hij heeft gezegd. En soms verschijnt de Engel in de gedaante van een man, waarop hij mij toespreekt en ik vat wat hij zegt.” ʿĀʾishah i zei: “Voorwaar, ik heb hem gezien toen de Openbaring op hem neerdaalde op een zeer koude dag, waarna [deze toestand] van hem werd opgeheven terwijl zijn voorhoofd stroomde van het zweet.”

Overgeleverd van ʿĀʾishah, de Moeder van de Gelovigen, ze zei: “Het eerste waarmee de Openbaring begon voor de Boodschapper van Allāh ﷺ, was de goede droom tijdens het slapen. Hij zag dan geen droom of het kwam (zo helder) uit als de dageraad. Vervolgens werd afzondering hem geliefd gemaakt. Hij zonderde zich af in de grot van Ḥirāʾ, waar hij zich voor een aantal nachten toelegde op aanbidding voordat hij terugkeerde naar zijn vrouw. Hij nam voorraad mee (om zich af te zonderen), en keerde dan terug naar Khadījah om weer voorraad te mee te nemen voor hetzelfde (verblijf in de grot), totdat de waarheid tot hem kwam terwijl hij in de grot van Ḥirāʾ was. De Engel (Jibrīl) kwam naar hem toe en zei tegen hem: ‘Lees.’ De Profeet (ﷺ) zei: ‘Ik kan niet lezen.’ De Profeet (ﷺ) vertelt: ‘Hierop greep hij mij vast en drukte vervolgens op mij totdat ik het niet meer kon verdragen, waarna hij mij losliet en zei: ‘Lees.’ Ik zei: ‘Ik kan niet lezen.’ Hierop greep hij mij vast en drukte vervolgens voor de tweede keer op mij totdat ik het niet meer kon verdragen, waarna hij mij losliet en zei: ‘Lees.’ Ik zei: ‘Ik kan niet lezen.’ Hierop greep hij mij vast en drukte vervolgens voor de derde keer op mij, waarna hij mij losliet en zei: {Lees in de Naam van jouw Heer Die schiep. {1} Hij schiep de mens uit een klevende (bloed)klonter. {2} Lees, en jouw Heer is de Meest Genereuze. {3}} [96:1-3]’ De Boodschapper van Allāh ﷺ keerde ermee terug terwijl zijn hart sidderde, trad naar binnen bij Khadījah bint Khuwaylid i en zei: ‘Wikkel mij in, wikkel mij in (met kleding),' waarop ze hem inwikkelden totdat zijn angst verdween. Hij (ﷺ) zei tegen Khadījah: ‘Voorzeker, ik vrees echt (iets kwaads) voor mezelf.’ Ze zei: ‘Absoluut niet. Bij Allāh, Allāh zal je nooit vernederen. Voorwaar, jij onderhoudt de familiebanden, ondersteunt de arme, voorziet de behoeftige, eert de gast en helpt bij gebeurtenissen (aan de kant) van de waarheid.’ Khadījah nam hem mee naar Waraqah ibn Nawfal ibn Asad ibn ʿAbd al-ʿUzzā, de zoon van de oom van Khadījah: een man die christen was geworden in de (pre-islamitische) onwetendheidsperiode en Hebreeuws kon schrijven, waardoor hij uit het Evangelie in het Hebreeuws schreef zoveel Allāh wilde dat hij zou schrijven. Het was een oude man die blind was geworden. Khadījah zei tegen hem: ‘O zoon van mijn oom, luister naar de zoon van je broer.’ Waraqah zei tegen de Profeet (ﷺ): ‘O zoon van mijn broer, wat zie je?’ De Boodschapper van Allāh ﷺ vertelde hem het verhaal over wat hij had gezien. Waraqah zei tegen hem: ‘Dit is de Nāmūs (drager van geheimen) die Allāh neerzond op Mūsā ﷺ. O, was ik maar jong en sterk. Kon ik maar in leven zijn wanneer jouw volk je verdrijft.’ De Boodschapper van Allāh ﷺ zei: ‘Zullen ze mij dan verdrijven?’ Hij zei: ‘Jazeker. Er is geen man gekomen met datgene waarmee je bent gekomen, behalve dat hij vijandig bejegend werd. Als ik jouw dag meemaak, dan zal ik je krachtig bijstaan.’ Kort daarna overleed Waraqah, en de Openbaring werd voor een periode gepauzeerd.”

Overgeleverd van Jābir ibn ʿAbdillāh al-ʾAnṣārī, hij zei – terwijl hij vertelde over de periode waarin de Openbaring onderbroken werd – in zijn overlevering (en citeerde de Profeet ﷺ): “Terwijl ik aan het lopen was, hoorde ik plots een geluid uit de hemel. Ik keek omhoog en daar was ineens de Engel die naar mij toe gekomen was in (de grot van) Ḥirāʾ, zittend op een stoel tussen de hemel en de aarde. Ik werd bang voor hem, dus ik keerde terug (naar huis) en zei: ‘Wikkel mij in (met kleding),’ waarop Allāh (Verheven is Hij) neerzond: {O jij die zich bedekt (met kleding). {1}}, tot aan Zijn Uitspraak: {En vermijd onreinheid. {5}} [74:1-4] Daarna werd de Openbaring intensiever, frequenter en opeenvolgend.”

Overgeleverd van Saʿīd ibn Jubayr, van Ibn ʿAbbās, over Zijn Uitspraak (Verheven is Hij): {Beweeg niet je tong ermee om je ermee te haasten. {16}} [75:16] Ibn ʿAbbās zei: “De Boodschapper van Allāh ﷺ ondervond moeite door de Neerzending en was gewend zijn lippen (erbij) te bewegen.” — Ibn ʿAbbās zei: “Ik beweeg mijn lippen voor jullie zoals de Boodschapper van Allāh ﷺ deze bewoog.” Saʿīd (ibn Jubayr) zei: “Ik beweeg mijn lippen voor jullie zoals ik Ibn ʿAbbās zijn lippen zag bewegen,” en bewoog zijn lippen. — Ibn ʿAbbās zei: “Hierop zond Allāh (Verheven is Hij) neer: {Beweeg niet je tong ermee om je ermee te haasten. {16} Voorwaar, op Ons is het verzamelen ervan en (het mogelijk maken van) de recitatie ervan. {17}} [75:16-17] Ibn ʿAbbās zei: “D.w.z. het verzamelen ervan in jouw borst (d.w.z. hart) en dat je het zult kunnen reciteren.” {Dus wanneer Wij het reciteren, volg dan de recitatie ervan. {18}} [75:18] Ibn ʿAbbās zei: “D.w.z. luister er aandachtig naar in stilte.” {Vervolgens, voorwaar, is op Ons de verduidelijking ervan. {19}} [75:19] Ibn ʿAbbās zei: “D.w.z.: ‘Vervolgens, voorwaar, is het op Ons dat je het zult kunnen reciteren.’ Wanneer Jibrīl daarna naar de Boodschapper van Allāh ﷺ toe kwam, luisterde hij (ﷺ), en wanneer Jibrīl vertrok, reciteerde de Profeet ﷺ het zoals Jibrīl het gereciteerd had.”

Overgeleverd van Ibn ʿAbbās h, hij zei: “De Boodschapper van Allāh ﷺ was de meest vrijgevige onder de mensen, en het meest vrijgevig was hij in de Ramaḍān, wanneer Jibrīl hem ontmoette; hij ontmoette hem (ﷺ) iedere nacht van de Ramaḍān en nam dan de Qurʾān met hem door. Zeker, de Boodschapper van Allāh ﷺ was vrijgeviger in het goede dan de wind die (door Allāh) gezonden wordt (met regen en genade).”

Overgeleverd van ʿAbdullāh ibn ʿAbbās, dat Abū Sufyān ibn Ḥarb hem vertelde dat Heraclius hem (een uitnodiging) stuurde terwijl hij onder een karavaan van Quraysh was – ze waren handel aan het drijven in de Levant – gedurende het tijdelijke (tienjarige) bestand dat de Boodschapper van Allāh ﷺ had gesloten met Abū Sufyān en de ongelovigen van Quraysh. Hierop gingen ze naar hem toe terwijl ze in Īliyāʾ (Jeruzalem) waren. Hij riep hen op naar zijn zitting (in het hof), terwijl hij omringd werd door de grote leiders van de Romeinen. Hij riep hen op en riep ook zijn vertaler op, waarna hij zei: “Wie van jullie is het meest verwant aan deze man die beweert dat hij een profeet is?” Abū Sufyān zei: “Ik zei: ‘Ik ben het meest verwant onder hen.’ Heraclius zei: ‘Breng hem dichter bij mij. Breng zijn metgezellen ook dichterbij en positioneer ze achter zijn rug.’ Vervolgens zei hij tegen zijn vertaler: ‘Zeg tegen ze dat ik deze [man] zal vragen over deze man (d.w.z. de Profeet), dus als hij tegen mij liegt, logenstraf hem dan.’ Bij Allāh, als het niet was voor de schaamte dat ze zouden overleveren dat ik gelogen heb, dan had ik zeker over hem gelogen. Het eerste waar hij mij vervolgens over vroeg, was dat hij zei: ‘Hoe is zijn afkomst onder jullie?’ Ik zei: ‘Hij is iemand met een hoogstaande afkomst onder ons.’ Hij vroeg: ‘Heeft iemand onder jullie ooit deze uiting (d.w.z. profeetschap) gedaan, vóórdat hij het deed?’ Ik zei: ‘Nee.’ Hij vroeg: ‘Is er onder zijn voorvaderen een koning geweest?’ Ik zei: ‘Nee.’ Hij vroeg: ‘Zijn het de hoogstaanden onder de mensen die hem volgen of de zwakken onder hen?’ Ik zei: ‘Veeleer de zwakken onder hen.’ Hij vroeg: ‘Nemen ze toe of nemen ze af?’ Ik zei: ‘Veeleer nemen ze toe.’ Hij vroeg: ‘Wordt een van hun afvallig uit ontevredenheid over zijn religie nadat hij het binnengetreden is?’ Ik zei: ‘Nee.’ Hij vroeg: ‘Beschuldigden jullie hem ooit van liegen vóórdat hij zei wat hij zei?’ Ik zei: ‘Nee.’ Hij vroeg: ‘Verbreekt hij beloften?’ Ik zei: ‘Nee. We hebben [nu] een tijdelijk bestand met hem, en we weten niet wat hij daarin zal doen.’” Abū Sufyān zei: “Er was geen woord waarin ik iets (negatiefs) kon inbrengen behalve deze. Heraclius vroeg: ‘Hebben jullie tegen hem gestreden?’ Ik zei: ‘Ja.’ Hij vroeg: ‘Hoe was jullie strijd tegen hem?’ Ik zei: ‘De oorlog tussen ons en hem is afwisselend: soms overwint hij van ons en soms overwinnen wij van hem.’ Hij vroeg: ‘Wat beveelt hij jullie?’ Ik zei: ‘Hij zegt: ‘Aanbid Allāh alleen en ken niets als deelgenoot aan Hem toe, en laat hetgeen jullie voorvaderen zeggen.’ Hij beveelt ons tot het gebed, waarachtigheid, deugdzaamheid en het onderhouden van de banden.’ Hierop zei Heraclius tegen zijn vertaler: ‘Zeg tegen hem: ik heb je gevraagd over zijn afkomst, en je antwoorde dat hij iemand is met een hoogstaande afkomst onder jullie. En zó zijn de Boodschappers: ze worden gestuurd uit de hoogstaande afkomst onder hun volkeren. Ik vroeg je of iemand van jullie ooit deze uiting (eerder) heeft gedaan, waarop je aangaf van niet. Ik zeg: als iemand deze uiting namelijk wel had gedaan vóórdat hij het deed, dan had ik gezegd: een man die een uiting volgt die al eerder gedaan is. Ik vroeg je of er onder zijn voorvaderen een koning is geweest, waarop je aangaf van niet. Ik zeg: als er onder zijn voorvaderen namelijk een koning was geweest, dan had ik gezegd: een man die streeft naar het koningschap van zijn voorvader. Ik vroeg je of jullie hem ooit beschuldigden van liegen vóórdat hij zei wat hij zei, waarop je aangaf van niet. Ik weet zeker dat het niet kan zijn dat hij het liegen over mensen mijdt maar wel liegt over Allāh. Ik vroeg je of het de hoogstaanden onder de mensen zijn die hem volgen of de zwakken onder hen, waarop je aangaf dat het de zwakken onder hen zijn die hem volgen. En dát zijn de volgelingen van de profeten. Ik vroeg je of ze toenamen of afnamen, waarop je aangaf dat ze toenamen. En zó is de zaak van het geloof, totdat het volmaakt wordt. Ik vroeg je of een van hen afvallig wordt uit ontevredenheid over zijn religie nadat hij het binnengetreden is, waarop je aangaf van niet. En zó is het geloof wanneer haar genot zich mengt in de harten. Ik vroeg je of hij beloften verbreekt, waarop je aangaf van niet. En zó zijn de Boodschappers: ze verbreken de beloften niet. Ik vroeg je waartoe hij jullie beveelt, waarop je aangaf dat hij jullie beveelt om Allāh alleen te aanbidden en niets als deelgenoot aan Hem toe te kennen, dat hij jullie verbiedt om afgoden te aanbidden, en dat hij jullie beveelt tot het gebed, waarachtigheid en deugdzaamheid. Indien datgene wat jij zegt waar is, dan zal hij de plek van deze twee voeten van mij in bezit krijgen. Ik wist dat hij zou verschijnen; ik dacht [alleen] niet dat hij van onder jullie zou komen. Als ik wist dat ik hem zou kunnen bereiken, dan zou ik zeker mijn best doen om hem te ontmoeten, en als ik bij hem was geweest, dan had ik zeker zijn voet gewassen.’ Vervolgens liet hij de brief van de Boodschapper van Allāh ﷺ brengen – die Diḥyah had doorgestuurd naar de grote leider van Buṣrā, waarop die het (weer) aan Heraclius had gegeven – en begon het te lezen. Daarin stond: ‘Van Muḥammad, de dienaar van Allāh en Zijn Boodschapper, aan Heraclius, de grote van de Romeinen. Veiligheid zij met degene die leiding volgt. Vervolgens: voorwaar, ik roep je op met de oproep van de Islam: word moslim, dan zul je veilig zijn en zal Allāh je beloning in tweevoud aan je geven. Wend je je echter af, dan is zekerlijk op jou de zonde van de boeren (i.e. zijn volk). En: {O mensen van het Boek, kom tot een eerlijk woord tussen ons en jullie: dat we niets aanbidden behalve Allāh en niets als deelgenoot aan Hem toekennen, en dat we elkaar niet als heren (d.w.z. aanbedenen) nemen naast Allāh. Als zij zich dan afwenden, zeg dan: “Getuig dat wij zekerlijk moslims zijn.” {64}} [3:64]’” Abū Sufyān zei: “Nadat hij gezegd had wat hij gezegd had en klaar was met het lezen van de brief, ontstond er veel rumoer en verhieven de stemmen zich, en wij werden naar buiten gebracht. Hierop zei ik tegen mijn metgezellen: ‘De zaak van Ibn Abī Kabshah (doelend op de Profeet ﷺ) is zo prominent geworden dat zelfs de koning van Banū'l-ʾAṣfar (d.w.z. de Romeinen) hem vreest.’ Vanaf toen was ik er zeker van dat de Profeet (ﷺ) zou overwinnen, totdat Allāh mij de Islam schonk.”

Een overleveraar (az-Zuhriyy) zei: “Ibn an-Nāẓūr – de gouverneur van Īliyāʾ (Jeruzalem) en metgezel van Heraclius – die toen de patriarch van de christenen in de Levant was, vertelt dat toen Heraclius naar Īliyāʾ was gekomen, hij op een dag in een slechte stemming 's ochtends wakker werd. Sommigen van zijn hofambtenaren zeiden tegen hem: ‘We merken iets slechts aan je verschijning.’ Ibn an-Nāẓūr vertelt: ‘En Heraclius was een waarzegger die naar sterren keek (d.w.z. astrologie). Toen ze hem [dit] vroegen, zei hij tegen hen: ‘Vannacht, toen ik naar de sterren keek, zag ik dat de koning van (de verrichters van) besnijdenis overwonnen had. Wie van de hedendaagse natie (d.w.z. mensen) doen aan besnijdenis?’ Ze zeiden: ‘Niemand doet aan besnijdenis behalve de joden, dus maak je zeker geen zorgen over hun zaak en stuur bericht naar de steden in jouw rijk zodat ze de joden doden die zich daar bevinden.’ Terwijl ze zich in die toestand bevonden, werd er een man naar Heraclius gebracht die gestuurd was door de koning van Ghassān (een aan de Romeinen geallieerde Arabische stam) om nieuws te brengen over de Boodschapper van Allāh ﷺ. Nadat Heraclius hem ondervraagd had, zei hij: ‘Neem hem mee en kijk of hij besneden is of niet.’ Ze keken naar hem en vertelden Heraclius dat hij besneden is. Heraclius vroeg hem over de Arabieren, waarop hij zei: ‘Ze doen aan besnijdenis.’ Hierop zei Heraclius: ‘Het is de koning van deze natie (d.w.z. de Arabieren) die overwonnen heeft.’ Vervolgens schreef Heraclius naar een metgezel van hem in Rūmiyah (Rome), die zijn gelijke was qua kennis. Heraclius reisde naar Ḥims, en nog voordat hij vertrok uit Ḥims, ontving hij een brief van zijn metgezel (in Rome), die het eens was met Heraclius over het verschijnen van de Profeet ﷺ en dat hij (ﷺ) een profeet is. Hierop gaf Heraclius de grote leiders van de Romeinen toestemming om een paleis van hem (omringd door huizen) binnen te treden in Ḥims, waarna hij opdroeg om de deuren te sluiten. Vervolgens verscheen hij op een hoge plek en zei: ‘O verzameling Romeinen, willen jullie succes, leiding en dat jullie koninkrijk gevestigd blijft? Leg dan de eed van trouw af aan deze Profeet.’ Hierop vluchtten ze als wilde ezels naar de deuren, en troffen deze gesloten aan. Toen Heraclius hun vlucht zag en de hoop op (hun acceptatie van) het geloof verloren had, zei hij: ‘Breng ze naar mij terug.’ Hij zei (tegen hen): ‘Voorwaar, wat ik zojuist heb gezegd, was om jullie standvastigheid op jullie religie te testen, en dat heb ik zeker nu gezien.’ Hierop knielden ze neer voor hem en waren tevreden over hem. Dat was het laatste omtrent de zaak van Heraclius.” Overgeleverd door Ṣāliḥ ibn Kaysān en Yūnus ibn Maʿmar van az-Zuhriyy.